Μη σου μπαίνουν ιδέες
Ξυπνάς το πρωί με τη σιγουριά πως όλα θα είναι όπως και τις προηγούμενες μέρες. Στα δεξιά σου βρίσκεται ο διακόπτης του φωτός. Προσπαθείς να τον αγγίξεις και παγώνεις από τρόμο όταν συνειδητοποιείς ότι αγγίζεις κάτι ζωντανό. Κάτι δίπλα σου αναπνέει και σαλεύει βγάζοντας έναν απροσδιόριστο ήχο. Δεν έχεις πολλές επιλογές απλά δαγκώνεις τα χείλη σου για να μην ουρλιάξεις, κρατάς την αναπνοή σου και περιμένεις τη συνέχεια. Μέσα σου παρακαλάς όλα αυτά να είναι όνειρο και κλείνεις τα μάτια σου ελπίζοντας πως όλα έτσι θα ηρεμήσουν. Ένας αφόρητος πόνος σε κατακλύζει και όλα σκοτεινιάζουν και ξεμακραίνουν. Μαύρο, ατέρμονο μαύρο παντού. Δέκα βήματα από την κρεβατοκάμαρα βρίσκεται μπρούμυτα ο σωρός της γυναίκας σου η τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από αυτήν. Το τηλέφωνο χτυπάει και το κροτάλισμα που ακούγεται από τα σαγόνια που σε ξεσκίζουν σταματάει για λίγο. Είσαι τυχερός γιατί αυτό το τηλεφώνημα σου χαρίζει μερικά δευτερόλεπτα ζωής ακόμη. Ο αφόρητος πόνος που σε διαπερνά επαναφέρει τις αισθήσεις σου και σε αναγκάζει να ανοίξεις τα μάτια σου. Το τελευταίο πράγμα που αντικρύζεις είναι τα σαγόνια που βυθίζονται λαίμαργα στο πρόσωπό σου. Κι έτσι είσαι ο δεύτερος που πεθαίνει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Ξυπνάς το πρωί με τη σιγουριά πως όλα θα είναι όπως και τις προηγούμενες μέρες. Στα δεξιά σου βρίσκεται ο διακόπτης του φωτός. Προσπαθείς να τον αγγίξεις και παγώνεις από τρόμο όταν συνειδητοποιείς ότι αγγίζεις κάτι ζωντανό. Κάτι δίπλα σου αναπνέει και σαλεύει βγάζοντας έναν απροσδιόριστο ήχο. Δεν έχεις πολλές επιλογές απλά δαγκώνεις τα χείλη σου για να μην ουρλιάξεις, κρατάς την αναπνοή σου και περιμένεις τη συνέχεια. Μέσα σου παρακαλάς όλα αυτά να είναι όνειρο και κλείνεις τα μάτια σου ελπίζοντας πως όλα έτσι θα ηρεμήσουν. Ένας αφόρητος πόνος σε κατακλύζει και όλα σκοτεινιάζουν και ξεμακραίνουν. Μαύρο, ατέρμονο μαύρο παντού. Δέκα βήματα από την κρεβατοκάμαρα βρίσκεται μπρούμυτα ο σωρός της γυναίκας σου η τουλάχιστον ότι έχει απομείνει από αυτήν. Το τηλέφωνο χτυπάει και το κροτάλισμα που ακούγεται από τα σαγόνια που σε ξεσκίζουν σταματάει για λίγο. Είσαι τυχερός γιατί αυτό το τηλεφώνημα σου χαρίζει μερικά δευτερόλεπτα ζωής ακόμη. Ο αφόρητος πόνος που σε διαπερνά επαναφέρει τις αισθήσεις σου και σε αναγκάζει να ανοίξεις τα μάτια σου. Το τελευταίο πράγμα που αντικρύζεις είναι τα σαγόνια που βυθίζονται λαίμαργα στο πρόσωπό σου. Κι έτσι είσαι ο δεύτερος που πεθαίνει μέσα σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
No comments:
Post a Comment